Πληθώρα ανασφάλιστων κατοικιών στην Ελλάδα

Σ. Παραδιάς: «Μπορούμε να δούμε θετικά την υποχρεωτικότητα της ασφάλισης, ωστόσο δεν μπορεί αυτή να αφορά ακίνητα που δεν έχουν νοικιαστεί»

Η απόκτηση κατοικίας αποτέλεσε τις τελευταίες δεκαετίες βασικό τομέα επένδυσης και στόχο ζωής για τον Έλληνα πολίτη, που επιτεύχθηκε με πολυετή εργασία. Γι’ αυτό, άλλωστε, και τα ποσοστά ιδιοκατοίκησης στην Ελλάδα αγγίζουν το 75 με 80%. Ωστόσο, η απόκτηση κατοικίας δεν ταυτίστηκε και με την ασφαλιστική προστασία της, αρχικά λόγω της ελλιπούς ενημέρωσης γύρω από τα προγράμματα ασφάλισης κατοικίας, και εν συνεχεία λόγω της οικονομικής ύφεσης και της μείωσης του διαθέσιμου εισοδήματος των καταναλωτών.

Αυτό μαρτυρά και το ποσοστό των ασφαλισμένων οικιών, που φτάνουν, όπως αναφέρουν στο iw τα στελέχη της ασφαλιστικής αγοράς, στο 10-15% του συνόλου των σπιτιών στη χώρα μας.

Η περιορισμένη ασφαλιστική διείσδυση, αλλά και η δυσχέρεια των ιδιοκτητών, υπό τις παρούσες συνθήκες, να καλύψουν τις ζημίες που μπορεί να προκύψουν στην ακίνητη περιουσία τους μετά από σεισμό, είχαν φέρει το τελευταίο διάστημα στο προσκήνιο τη συζήτηση για την υποχρεωτικότητα της ασφάλισης έναντι του σεισμού. Μία εκ των απόψεων που διατυπώθηκαν ήταν ότι η ασφάλιση δεν μπορεί να είναι υποχρεωτική, καθώς πρέπει να είναι απόρροια της ασφαλιστικής συνείδησης του καταναλωτή, ενώ η αντίθετη άποψη πρέσβευε ότι η ασφάλιση έναντι του σεισμού πρέπει να καταστεί υποχρεωτική, προκειμένου να προστατευτεί η ακίνητη περιουσία, και πρέπει ταυτόχρονα να εφαρμοστεί με όρους και προϋποθέσεις που θα διασφαλίζουν ότι μπορεί να ανταποκριθεί στην υποχρεωτικότητα αυτή ο καταναλωτής.

Με δεδομένα ωστόσο την οικονομική κρίση και τις φορολογικές επιβαρύνσεις που έχουν επιβληθεί τα τελευταία χρόνια, η απόφαση της Πολιτείας ήταν ότι δεν είναι εφικτό να εφαρμοστεί η υποχρεωτικότητα στην παρούσα φάση, ωστόσο πολλά στελέχη της ασφαλιστικής αγοράς τάσσονται υπέρ της λήψης της απόφασης αυτής, καθώς είναι δύσκολο για έναν ιδιοκτήτη σήμερα να μπορέσει να βρει τα κεφάλαια για να αποκαταστήσει τις ζημιές που θα δημιουργηθούν στην οικία του μετά από την έλευση ενός καταστροφικού γεγονότος.

Ο κ. Στράτος Παραδιάς, πρόεδρος της ΠΟΜΙΔΑ (Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Ιδιοκτητών Ακινήτων), δήλωσε στο iw ότι «μπορούμε να δούμε θετικά την υποχρεωτικότητα της ασφάλισης, ωστόσο σε καμία περίπτωση δεν μπορεί αυτή να αφορά ακίνητα που δεν έχουν νοικιαστεί». Επίσης ανέφερε ότι ως ομοσπονδία τάσσονται «υπέρ της ομαδικής ασφάλισης γιατί διαφοροποιείται το κόστος υπέρ του ασφαλισμένου».

Ανεξάρτητα πάντως από την εξέλιξη της συζήτησης που άνοιξε γύρω από το θέμα αυτό, ένα είναι σίγουρο: Το κενό του 80-85% των ανασφάλιστων κατοικιών δημιουργεί αναμφίβολα πεδίο ανάπτυξης εργασιών για τις ασφαλιστικές εταιρείες, που μπορούν να παίξουν καθοριστικό ρόλο στην αποκατάσταση των ζημιών μετά από μια καταστροφή ή ζημιά.
Πρέπει ωστόσο να διαμορφωθούν και οι κατάλληλες συνθήκες, ώστε να στραφεί ο Έλληνας προς τις εταιρείες της ιδιωτικής ασφάλισης. Αφενός η Πολιτεία θα πρέπει να παράσχει τα αναγκαία κίνητρα, φορολογικά ή αναπτυξιακά, για να δώσει ώθηση στον κλάδο και να κάνει προσιτή την ασφάλιση, και αφετέρου οι ασφαλιστικές εταιρείες πρέπει να αναλάβουν πιο ενεργητικό ρόλο, για να ενισχύσουν την ασφαλιστική συνείδηση των ιδιοκτητών ακινήτων.
Μεμονωμένα και συλλογικά, οι εταιρείες είναι αυτές που θα πρέπει να επιφορτιστούν με τον ρόλο της ευαισθητοποίησης του κοινού, της ενημέρωσης για τα προγράμματα ασφάλισης κατοικίας, των ωφελειών των καλύψεων που προσφέρουν, αλλά και του κόστους των εν λόγω ασφαλιστικών καλύψεων, που είναι στην πλειοψηφία του κόσμου άγνωστο. Τόσο μέσα από διαφημιστικές καμπάνιες όσο και μέσω των επαγγελματιών διαμεσολαβητών που έχουν άμεση σχέση με τους πελάτες, μπορούν να ενημερώσουν τους καταναλωτές για τις επιλογές και τα πλεονεκτήματα που προσφέρουν τα ασφαλιστικά προγράμματα.