12 Οκτ 2012

ΔΙΑΓΩΝΙΣΜΟΣ....ΚΑΙ ΦΥΓΑΜΕ!!!!



Αγαπητοί συνάδελφοι, στα πλαίσια τόσο της ανάπτυξης εργασιών όσο και της σύσφιξης σχέσεων καθώς και  για το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα του τελευταίου τριμήνου του έτους 2012 και έπειτα από το πάγιο αίτημα των περισσοτέρων από εμάς, σας κάνουμε γνωστό πως σε συνεργασία με τους προϊσταμένους σας θα λειτουργήσει διαγωνισμός με διήμερο ταξίδι στο εσωτερικό, σε ένα όμορφο μέρος της πατρίδας μας, το οποίο θα ενημερωθείτε σε σύντομο χρονικό διάστημα.

Οι προϋποθέσεις συμμετοχής  είναι οι εξής:

Δωρεάν Συμμετοχή
Κλάδος Ζωής:
- Στόχος 9 αιτήσεις με 5800,00 € ασφάλιστρα
Γενικοί Κλάδοι:
- Στόχος 15 αιτήσεις όλων των κλάδων ανεξαρτήτου ασφαλίστρου

50% συμμετοχή
Κλάδος Ζωής:
- Στόχος 6 Αιτήσεις με 3800,00 € ασφάλιστρα
Γενικοί Κλάδοι:
- Στόχος 10 αιτήσεις όλων των κλάδων ανεξαρτήτου ασφαλίστρου


Στην περίπτωση που δεν επιτευχθούν οι στόχοι η συμμετοχή στην εκδρομή πραγματοποιείται με ίδια έξοδα.

Εύχομαι Καλή Επιτυχία Σε Όλους!

Με εκτίμηση,

Χρήστος Νικολάου

Ηγέτης (ή Μάνατζερ;) από κούνια…



Στο έργο του «The Varieties of Religious Experience» ο William James περιγράφει δύο βασικούς τύπους προσωπικότητας, όσους «γεννήθηκαν μια φορά» (once-born) και όσους «ξαναγεννήθηκαν» (twice-born). Οι άνθρωποι της πρώτης περίπτωσης είναι εκείνοι για τους οποίους οι προσαρμογές στις διάφορες περιστάσεις της ζωής ήταν ομαλές και των οποίων η ζωή κύλησε λίγο πολύ ήρεμα από τη στιγμή που γεννήθηκαν. Από την άλλη πλευρά, για όσους «ξαναγεννήθηκαν» τα πράγματα δεν ήταν εύκολα. Η ζωή τους σημαδεύτηκε από μια συνεχή πάλη για να αποκτήσουν κάποια συναίσθηση ομαλότητας.

Αντίθετα με τους πρώτους, δεν μπορούν να θεωρήσουν τίποτα σαν δεδομένο. Σύμφωνα με τον James οι προσωπικότητες αυτές έχουν εξίσου διαφορετικές κοσμοθεωρίες. Για τον πρώτο τύπο, η συναίσθηση του εγώ, ως οδηγός συμπεριφοράς και στάσης, προκύπτει από ένα αίσθημα άνεσης και εναρμόνισης με το περιβάλλον του. Για κάποιον που «ξαναγεννήθηκε», η συναίσθηση του εγώ προέρχεται από ένα αίσθημα βαθιάς ιδιαιτερότητας. Η αίσθηση αυτή, είτε ότι κάποιος ανήκει κάπου είτε ότι αποτελεί κάτι ξεχωριστό έχει άμεση συνέπεια στη σταδιοδρομία του. Οι μάνατζερ βλέπουν τους εαυτούς τους σαν συνεχιστές και ρυθμιστές μιας υπάρχουσας τάξης πραγμάτων με την οποία ταυτίζονται προσωπικά και από την οποία επωφελούνται. Η συνέχιση και η ενίσχυση των υφισταμένων θεσμών ενισχύει το συναίσθημα αυτοεκτίμησης ενός μάνατζερ: παίζει ένα ρόλο που εναρμονίζεται με τα ιδανικά του καθήκοντος και της υπευθυνότητας. Αυτό το είδος εναρμόνισης είχε υπόψη του ο William James – αυτή τη συναίσθηση ομαλής κίνησης προς και από τον εξωτερικό κόσμο – όταν έδινε τον ορισμό της προσωπικότητας που «γεννήθηκε μια φορά». Αν κάποιος αισθάνεται τον εαυτό του ότι αποτελεί μέρος των θεσμών, συμβάλλοντας για την καλή λειτουργία τους, τότε αυτός εκπληρώνει κάποιο σκοπό στη ζωή του και αισθάνεται ικανοποιημένος γιατί ανταποκρίνεται στα ιδανικά που πιστεύει. Η ικανοποίηση αυτή υπερισχύει των υλικών κερδών και εκπληρώνει την πιο θεμελιώδη επιθυμία για προσωπική ολοκλήρωση, η οποία επιτυγχάνεται μέσω της ταύτισης με τους υφιστάμενους θεσμούς. Οι ηγέτες από την άλλη, είναι συνήθως προσωπικότητες που έχουν «ξαναγεννηθεί», άνθρωποι που αισθάνονται ότι ξεχωρίζουν από το περιβάλλον τους, περιλαμβανομένων και των άλλων ανθρώπων. Μπορεί να εργάζονται σε επιχειρήσεις, αλλά ποτέ δεν ανήκουν σ’ αυτές. Η συναίσθηση του εαυτού τους δεν εξαρτάται από το αν ανήκουν κάπου, αν παίζουν κάποιο ρόλο ή από άλλους κοινωνικούς δείκτες ταυτότητας. Αντίθετα, ο αντικειμενικός στόχος παραμένει ο ίδιος: η βαθιά αλλαγή των ανθρώπινων, οικονομικών και πολιτικών σχέσεων.

Αφοσιωμένος εργαζόμενος; Όχι ευχαριστώ!


Από το “Επιστημονικό Μάρκετινγκ” Η αφοσίωση και η πίστη των εργαζομένων στην εταιρεία εξυμνούνται ως ύψιστες αρετές, όμως, εδώ και δύο δεκαετίες περίπου διάφορες μελέτες, περίληψη των οποίων παρατίθεται στη συνέχεια, αποκαλύπτουν ότι η υπερβολική αφοσίωση κρύβει παγίδες! «Θα παρότρυνα κάθε εργαζόμενο να μην αφιερωθεί απόλυτα σε κανέναν οργανισμό. Να προσπαθήσει, στα μέτρα των δυνάμεών του, να περιορίσει την εμπλοκή του μόνο στο βαθμό που είναι απαραίτητος για την πραγματοποίηση των βασικών λειτουργιών. Να αντισταθεί σε οποιαδήποτε προσπάθεια αφομοίωσης.

Να «δανείσει» την ενέργειά του σε πολλούς οργανισμούς και να μη δοθεί ολοκληρωτικά σε κανέναν. Να διδάξει τα παιδιά του, στο σπίτι και στο σχολείο, να μάθουν να λειτουργούν αυτόβουλα, όπως μας παρότρυνε ο Walt Whitman πριν από πολλά χρόνια -γιατί αυτή είναι η πηγή του ανεξάρτητου πνεύματος. (Απόσπασμα από το βιβλίο «The Organization Man» του W. Whyte). Πριν από πολλά χρόνια ο Whyte δημοσίευσε μία σημαντική πραγματεία σχετικά με τους κινδύνους της υπερβολικής αφοσίωσης των εργαζομένων, με τον τίτλο «Ο  άνθρωπος του Οργανισμού». O Whyte περιέγραψε τα άτομα που όχι μόνον εργάζονται για μια εταιρεία, αλλά της αφιερώνονται ολοκληρωτικά. Τα άτομα αυτά πιστεύουν ότι η ομάδα αποτελεί την πηγή της δημιουργικότητας και ότι το αίσθημα του «ανήκειν» αποτελεί την απώτερη ανάγκη του ατόμου. Από την εποχή του Whyte το ζήτημα της αφοσίωσης έχει μελετηθεί διεξοδικά. Κατά το μεγαλύτερο μέρος τους οι μελέτες που πραγματοποιήθηκαν στηρίχθηκαν στην υπόθεση ότι η ύπαρξη υψηλού επιπέδου αφοσίωσης αποτελεί ένα θετικό χαρακτηριστικό.

Πρόστιμα σε (2) Εταιρείες από τη ΔΕΙΑ

Η Επιτροπή Πιστωτικών και Ασφαλιστικών Θεμάτων της Τράπεζας της Ελλάδος, επέβαλε πρόστιμα σε δύο Ασφαλιστικές για παραβάσεις θεσμικού πλαισίου, ύψους €340.000. Στην International Life το πρόστιμο είναι €210.000 και αφορούσε παραβάσεις του ν.δ. 400/1970, της Απόφασης του Υπουργού Εμπορίου υπ’ αριθ. Κ3-4814/2004 (ΦΕΚ Β’ τ. 860) και της Απόφασης υπ’ αριθ. 7/143/30.4.2009 (ΦΕΚ Β’ 922/15-5-2009) της ΕΠ.Ε.Ι.Α. Στην Διεθνή Ένωση επέβαλε πρόστιμο €130.000 για παραβάσεις του ν.δ. 400/1970, της Απόφασης 3/133/18-11-2008 (ΦΕΚ Β’ 2577/19-12-2008) της ΕΠΕΙΑ και του π.δ. 237/1986.»